Psychotische stoornissen

Geschreven door
Categorie: Kennisbank
Gepubliceerd: 16 juni 2014
Hits: 76060

Een stem horen zonder dat er iemand in de buurt is? In het donker een mens zien, terwijl het een boom blijkt te zijn? Dat is verbeelding of fantasie. Niets mis mee. Als je tenminste kunt toegeven dat het verbeelding of fantasie was. Als je een psychose hebt, ben je er op dat moment van overtuigd dat wat je hoort en ziet écht bestaat. Denk je dat je achtervolgd of afgeluisterd wordt. Of dat je de president van Amerika of Jezus bent? Tijdens een psychose ben je het contact met de werkelijkheid kwijt.

Er zijn verschillende psychotische stoornissen. Het ligt eraan hoe vaak en lang je een psychose hebt en waardoor het komt, wat voor psychotische stoornis je hebt.

Video: Als alles bijzonder wordt
Film over de ervaringswereld van een jongen die langzaam psychotisch wordt (10 minuten). Regie & Scenario: Marieke Helmus (2008).

Hoe voelt het?
Als je een psychose hebt, leef je in een eigen wereld. Je kunt geen onderscheid meer maken tussen belangrijke en onbelangrijke informatie die via je zintuigen binnenkomt. Je vindt bijvoorbeeld de radio of een vliegtuig dat overkomt, net zo belangrijk als wat je vrienden of de docent zegt. Daardoor raken je hersenen overbelast. Zonder aanleiding kun je zomaar gaan lachen of juist heel woedend worden zonder dat de omgeving begrijpt waarom. Het is net alsof je gedrag en gevoelens niet kloppen met wat er om je heen gebeurt.

Sommige mensen met een psychose hebben vooral last van wanen, bijvoorbeeld identiteitswaan (denken dat je iemand anders bent) of achtervolgingswaan (dan denk je bijvoorbeeld dat anderen je gedachten kunnen lezen of dat er overal microfoons of camera’s verstopt zitten).

Andere mensen hebben vooral last van hallucinaties. Dan hoor, zie, voel of ruik je dingen die anderen niet waarnemen. Zoals stemmen in het hoofd, beelden, geuren of zelfs aanrakingen. Door de psychose ga je verward denken, te langzaam of juist te snel. De gedachten van iemand met een psychose vertonen geen samenhang en zijn door de persoon zelf moeilijk te sturen. De psychotische persoon gaat ook anders praten: hij of zij ratelt aan één stuk door, praat anderen precies na of springt van de hak op de tak.

Als je in een psychose zit, heb je vaak weinig energie om iets te gaan doen, je kunt je terugtrekken en weinig emoties laten zien. Misschien heb je overdag zin om te gaan slapen en kom je ‘s nachts tot leven. Je kunt jezelf verwaarlozen, maar ook je familie en vrienden en je school of werk. Je concentreren is moeilijk en je vindt het lastig om beslissingen te nemen. Als je een psychose hebt, dan begrijpen jij en de mensen in je omgeving elkaar vaak niet. Als je al eerder een psychose hebt gehad, herken je al deze dingen misschien als een teken dat er weer een psychose is begonnen of er een aankomt. Als je voor het eerst een psychose hebt, dan merk je meestal wel dat er iets is, maar je snapt niet precies wát.

Welke soorten zijn er?

Acute psychotische stoornis
Psychiaters hebben het over een acute psychotische stoornis als de psychotische verschijnselen niet langer duren dan een maand en er in de periode daarvoor geen voortekenen waren. Soms is het onduidelijk waar de acute psychose door komt. In andere gevallen is de aanleiding wel aan te wijzen. Dan is het een reactie op een stressvolle gebeurtenis. Wat als stress wordt ervaren is individueel bepaald. Vaak zijn het ingrijpende gebeurtenissen zoals een scheiding, geboorte, verhuizing of (seksueel) geweld. Dan wordt ook wel gesproken van een reactieve psychose. Iemand die een acute psychotische stoornis heeft gehad, kan na de psychose weer net zo leven als in de periode voor de psychose.

Kraambed psychose
Het gebeurt wel eens dat een kersverse moeder binnen een maand na de bevalling een psychose krijgt. Dit heet dan een kraambed psychose. Bij iedereen is zo’n psychose anders, maar vaak is de moeder onrustig, in de war, bang dat ze de baby laat vallen of dat het kindje niet van haar is. Tijdens zo’n psychose kan ze agressief zijn tegen de baby of zichzelf iets aandoen. Hierdoor loopt het kindje én de moeder gevaar.

Schizofrenie
Als iemand een langdurende psychose heeft gehad of meerdere psychoses achter elkaar kreeg en tussen de psychoses door niet goed het dagelijks leven aan kon, kan het zijn dat die persoon schizofrenie heeft. Iemand met schizofrenie kan na een psychotische periode niet meer zo leven zoals hij gewend was.

Schizoaffectieve stoornis
Als iemand naast de psychotische verschijnselen, ook heel somber of juist manisch is, dan heeft diegene misschien een schizoaffectieve stoornis. Daar hoort soms ook bij dat diegene de ene keer in een heel goede bui is en daarna in een heel slechte. Hij kan ook weinig energie of slaapproblemen hebben.

Psychotische stoornis door drugs of alcohol of als bijwerking van medicijnen
Als je aanleg hebt voor psychoses (en meestal weet je dat niet van jezelf), kan alcohol of drugs of het gebruik van medicijnen een psychose uitlokken en de symptomen ernstiger maken.

Waar komt het door?
De meeste psychische stoornissen zijn er al vanaf je geboorte. Ze zitten in je genen. Ze zijn in aanleg aanwezig. Je kunt het zien als een tv die op stand by staat. Pas als het knopje ‘aan’ wordt ingedrukt, gebeurt er iets. In dit geval in je lijf en in je hoofd. Dat knopje kan op verschillende momenten en op de meest uiteenlopende manieren worden ingedrukt. Als je wordt geboren met autisme of ADHD, dan zijn de symptomen vaak al in de kindertijd zichtbaar.  Andere stoornissen, zoals schizofrenie of borderline, gaan ‘aan’ als je wat ouder bent. Maar dat hoeft niet altijd. Bij sommigen blijft de stoornis hun hele leven op stand by staan. Als jij bijvoorbeeld een geweldige jeugd hebt, met superouders en andere mensen die je vertrouwt en bij wie je je veilig voelt, het gaat goed op school en er zijn genoeg leuke dingen die je doet, dan krijg je misschien geen last van die stoornis. Maar als je bijvoorbeeld veel nare dingen meemaakt in je jeugd óf je hebt een wat somberder karakter, dan kan het knopje worden ingedrukt.

Maar dit is niet voor twee mensen hetzelfde. Ook al word je met aanleg voor dezelfde stoornis geboren, heb je precies dezelfde jeugd en hetzelfde karakter, dan nog kan het zijn dat die ander last van de stoornis krijgt en jij niet. Niemand weet precies hoe die stoornissen ontstaan. Daarom wordt er veel onderzoek naar gedaan. Het enige wat wel zeker is, is dat het gaat om een samenspel van biologische, sociale en psychologische factoren. Misschien is er in je familie wel iemand die hetzelfde heeft (biologische factor). Het kan ook komen doordat je opgroeit in een omgeving met omstandigheden die kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van een psychotische stoornis (sociale factor), je ouders scheiden of er overlijdt iemand waar je veel van houdt. En dan is er nog het deel dat zich in je eigen persoonlijkheid of karakter afspeelt (psychologische factor). Er zijn ook factoren die ervoor kunnen zorgen dat het knopje niet aan gaat. Bijvoorbeeld dat je mensen in je buurt hebt waar je terecht kan en bij wie je je veilig voelt.

Een psychose wordt vaak voorafgegaan door stress en spanningen. Als mensen terug kijken naar de periode voorafgaand aan de psychose blijken er vaak al voortekenen geweest te zijn.. Bij een naderende psychose kunnen concentratieproblemen optreden, kunnen mensen angstig worden, zich terugtrekken en gaan resultaten op school en werk achteruit. Sommige mensen voelen zich ineens erg aangetrokken tot godsdienst, mystiek en het paranormale. Omdat het vaak lichte verschijnselen zijn en een voorliefde voor bijvoorbeeld mystiek bij de leeftijd of de persoon kunnen passen, wordt dan niet altijd snel aan psychose of schizofrenie gedacht.

Hoe vaak komt het voor?
Er is maar weinig bekend over hoe vaak kinderen onder de twaalf een psychose krijgen. Of waardoor. Maar het is zeker dat het heel zeldzaam is. Er is meer bekend over psychoses bij jongeren tussen 13 en 19 jaar. Uit onderzoek blijkt dat een half procent van hen een psychose krijgt. Twee keer zoveel jongens als meisjes krijgen in hun puberteit een psychose. Onderzoekers proberen nog uit te vinden waar dat door komt.

Wat is je diagnose?
Om er precies achter te komen waar je gedrag en gevoelens mee te maken hebben, moet je onderzocht worden. Als je een bot breekt, is dat simpel: er wordt een röntgenfoto gemaakt, het bot wordt weer aan elkaar gezet, je krijgt er gips omheen en na een aantal weken is het genezen. Met psychische stoornissen is het vaak een stuk moeilijker om erachter te komen wat je precies hebt. Daarom kan de huisarts dat niet doen. Die moet je doorverwijzen naar een psychiater of psycholoog. Als je onder de zestien bent, moet je altijd samen met je ouders of iemand die officieel het gezag over je heeft (bijvoorbeeld een voogd). Zo staat het in de wet. Boven de zestien hoeft dat niet.

Wel is het goed te weten dat alle medici, en dus ook psychologen en psychiaters, een geheimhoudingsplicht hebben. Dit betekent dat ze alleen informatie over jou mogen geven aan de mensen die je behandelen. Alleen met jouw toestemming en als je onder de zestien bent met de goedkeuring van je ouders, mogen ze het aan anderen (bijvoorbeeld je docent of sportleraar) vertellen.

Alleen een psychiater of een psycholoog mag een diagnose stellen over een psychiatrische stoornis. Die psychiater of psycholoog voert een aantal gesprekken met jou en vaak ook met belangrijke personen uit je omgeving zoals je ouders of leerkracht. Hij vraagt natuurlijk naar je klachten, maar wil ook weten hoe het op school en thuis gaat. Ook wil hij erachter komen hoe je omgaat met gebeurtenissen en of er iets is gebeurd waardoor je klachten zouden kunnen zijn ontstaan. Hij zal proberen te begrijpen op wat voor manier jij naar de wereld, de mensen om je heen en situaties kijkt en wat je sterke en zwakkere kanten zijn. Soms moet je ook een vragenlijst invullen. Die kan gaan over hoe je je voelt of wat je denkt, maar bijvoorbeeld ook over je eetgewoonten of waar je bang voor bent.

Daarnaast kan er ook iemand bij je op school of thuis komen kijken hoe het daar met je gaat en hoe je je gedraagt. En soms ga je ook praten met een fysiotherapeut, logopedist of dramatherapeut. Dit hangt allemaal af van waar je last van hebt of tegenaan loopt en welke vragen de psychiater of psycholoog nog heeft.

Alle informatie bij elkaar wordt gebruikt om te bepalen óf en welke stoornis je eventueel hebt. Daarvoor gebruiken psychiaters en psychologen een boek waarin per stoornis staat aan welke symptomen je moet voldoen om te kunnen zeggen dat je die stoornis hebt. Een symptoom is een klacht. Pas als je een bepaald aantal symptomen hebt, is er sprake van een stoornis. Dan kan je daarvoor behandeld worden.

Hoe is het te behandelen?
Als de psychiater of psycholoog vaststelt dat je een psychotische stoornis hebt, kijkt hij samen met jou welke behandeling het beste bij je past en waar je het meest aan zult hebben. Soms is het ’t beste dat je één keer per week een uurtje met je behandelaar praat. Soms is het beter om meerdere keren te komen bij dezelfde behandelaar of juist bij verschillende. En soms kan je een tijdje opgenomen worden. Dit gebeurt alleen als je een gevaar voor jezelf of je omgeving bent, bijvoorbeeld als je jezelf hebt uitgehongerd, verwond of dat je zó agressief bent dat je iemand zou kunnen verwonden. Alleen in dit soort situaties mag er zonder jouw toestemming en/of de toestemming van je ouders of verzorgers met een behandeling worden begonnen. Verder mag jij altijd een behandeling weigeren of stoppen. Wel is het zo dat de hulpverleners kunnen beslissen je niet meer te behandelen als je overal nee op zegt.

Als je tussen de twaalf en zestien jaar bent, moeten zowel jij als je ouders toestemming geven voor de behandeling. Boven de zestien geef alleen jij toestemming voor de behandeling.

Als je toestemming hebt gegeven voor een behandeling, dan maken jullie afspraken die worden vastgelegd in een behandelcontract. Daarin staat precies geschreven wat jullie gaan doen, welke doelen je wilt gaan halen. Ook staat er wanneer jullie gaan kijken hoe het gaat met de behandeling en wat er eventueel anders moet.

Er zijn veel verschillende behandelvormen, vaak werkt een combinatie van verschillende behandelvormen het beste. Je kunt individuele gesprekken hebben of in een groep met andere jongeren. Er is ook dramatherapie, dan ga je bijvoorbeeld via rollenspelen en gedichten schrijven proberen je angsten of sombere gevoelens te overwinnen of je impulsieve gedrag onder controle te krijgen. Bij een sociale vaardigheidstraining leer je hoe je zonder problemen of spanningen om kan gaan met andere mensen. Er zit vast iets tussen wat jou wat lijkt en bij jou en je problemen past!

Het belangrijkste doel van de behandeling is natuurlijk dat je klachten minder worden. Daarnaast ga je allerlei vaardigheden oefenen die belangrijk zijn voor je ontwikkeling en geestelijke gezondheid. Als je een psychose hebt gehad, dan kan het gebeuren dat je je minder goed kunt concentreren dan daarvoor. Omdat tijdens een psychose vaak contacten met anderen minder worden, moeten na een psychose contacten worden hersteld of nieuwe contacten worden opgebouwd. Dit lukt vaak maar moeizaam en helemaal niet. Verder is het goed om te zorgen voor een goede dagstructuur. Denk bijvoorbeeld aan het plannen van (vrijwilligers)werk, sociale activiteiten, sporten. Je gaat ook leren hoe je met stress om kunt gaan. Stress kan bij mensen die gevoelig zijn voor psychoses een psychose opwekken.

Als jouw stoornis iets is waar je de rest van je leven mee te maken zult hebben, dan leer je hoe je hier het beste mee om kunt gaan in je dagelijks leven, op school, thuis en met je vrienden. Je krijgt tips en tricks om toch op een zo plezierig mogelijke manier je dingen te blijven doen.

Ook je ouders en/of school kunnen hulp aangeboden krijgen. Zij krijgen bijvoorbeeld uitleg over jouw stoornis waardoor ze je beter zullen begrijpen. Ook krijgen ze tips hoe zij jou kunnen helpen je weer prettiger in je vel te laten voelen. En ze worden zelf ook niet vergeten. De meeste ouders hebben veel voor hun kinderen over en willen ze graag helpen. Maar zorgen voor iemand met een stoornis kan erg ingewikkeld zijn en veel van ouders vragen. En het is natuurlijk niet de bedoeling dat je ouders hierdoor instorten. Dit kan voorkomen worden als ze meer van jouw problemen begrijpen. Als ouders het gevoel hebben dat zij weten hoe zij hun kind kunnen begeleiden voelen zij zich sterker. Daarnaast leren zij hoe zij ook voor zich zelf en je eventuele broers en zussen kunnen blijven zorgen.

Zijn er medicijnen voor?
Medicijnen spelen een belangrijke rol bij de behandeling van psychoses. Medicijnen kunnen wanen en hallucinaties naar de achtergrond dringen, verminderen en/of stoppen. Daarnaast kunnen medicijnen helpen om weer helder te denken. Ook kunnen ze symptomen als afwezigheid, onbereikbaarheid, ontbreken dag/nachtritme verminderen. Het duurt meestal enkele weken voordat het effect van medicijnen te merken is.

Veel mensen hebben na de behandeling minder of zelfs geen medicijnen meer nodig. Andere mensen moeten medicijnen blijven gebruiken ook al voelen zij zich beter. Stoppen met medicijnen vergroot voor deze mensen namelijk de kans op een volgende psychose.

Mensen die eerder een psychose hebben gehad, voelen een volgende psychose soms aankomen. Zij herkennen de voortekenen. Op dat moment kunnen ze, in overleg met hun psychiater, weer medicijnen gaan slikken om een volgende psychose te voorkomen.

Heb je zelf deze stoornis?

  • Neem je eigen gevoelens en klachten serieus. Praat er met iemand over. Dit kan iemand zijn uit je omgeving zoals je ouders, broer, zus of goede vriendin. En ook bijvoorbeeld je mentor of vertrouwenspersoon op school of van je werk.
  • Mocht je kenmerken van een psychose bij jezelf herkennen dan raden wij je dringend aan om hierover te praten met je huisarts. De huisarts kan samen met jou kijken of je zorgen teecht zijn.
  • Lees meer over psychoses. Als je weet wat er met je aan de hand is, word je misschien minder bang door wat er met je gebeurt. Het kan ook helpen om de signalen te herkennen die bij jou wijzen op een naderende psychose. Het is handig om de signalen ook te bespreken met mensen die je vertrouwt. Misschien zien zij de naderende psychose wel eerder aankomen dan jij. Als je merkt dat er een psychose aankomt, kan je overleggen met de arts of je medicijnen kan gaan slikken. Ook kan je kijken welke stressfactoren er zijn die de psychose mogelijk uitlokken en kan jij en/of je omgeving helpen deze stressfactoren weg te nemen.
  • Spreek met een of meerdere personen uit je omgeving af wie wat doet wanneer de eerste signalen van de psychose zichtbaar worden of wanneer je in een crisis komt. Wie belt de behandelaar, wat mag de behandelaar wel of niet doen, wat vind jij prettig wat mensen uit je directe omgeving wel of niet doen. Dit kan je bijvoorbeeld vast leggen in een soort noodplan.
  • Omdat stress en spanningen een psychose kunnen uitlokken, is het aan te raden om stress en spanningen te vermijden en/of er in elk geval mee om te leren gaan. Een regelmatig leven kan hierbij helpen. Dat je weet waar je aan toe bent en dus niet voor onverwachte situaties komt te staan die stress en spanningen op kunnen roepen. Stress en spanningen helemaal vermijden zal niet altijd lukken. Sommige dingen overkomen je gewoon. Dan is het goed om te weten hoe je hiermee om kan gaan.
  • Als je voelt dat het mis met je gaat, waarschuw dan mensen in je omgeving die je kunnen begeleiden en steunen.
  • Probeer overdag wakker te zijn en ‘s nachts te slapen. Draai dit ritme niet om, ook al is dat soms aanlokkelijk, want ’s nachts zijn er minder prikkels waar je last van kunt hebben. Maar als je zo leeft, isoleer je jezelf van je omgeving. De meeste mensen leven immers overdag. En het is ook belangrijk dat je school en werk zoveel mogelijk doorgaat.
  • Als je medicijnen slikt, neem deze dan altijd op een vast tijdstip. Zo vergeet je ze minder makkelijk.
  • Praat ook eens met andere jongeren die een psychose hebben gehad. Kijk voor contacten op internet of via Anoiksis, de vereniging voor mensen die een psychose hebben gehad.

Ken jij iemand met deze stoornis?

  • Lees meer over psychoses om de persoon met de psychose beter te kunnen begrijpen.
  • Als iemand wanen of hallucinaties heeft, zijn deze voor hem de werkelijkheid. Het heeft geen zin om te zeggen dat het niet waar is wat de persoon voelt, ziet, hoort, ruikt. Je loopt zelfs de kans dat de persoon achterdochtig(er) wordt en je niet meer vertrouwt. Het is beter om er proberen achter te komen wat de persoon voelt en denkt.
  • Wees duidelijk en eerlijk in het contact. Geef duidelijk aan wat je grenzen zijn.
  • Probeer, liefst samen met de persoon met de psychose, in kaart te brengen welke signalen wijzen op een naderende psychose. Als deze signalen optreden, stimuleer dan dat er hulp gezocht wordt.
  • Spreek af wat je kan en mag doen als de eerste signalen van de psychose zichtbaar worden en wat u kan en moet doen als er een crisis is. Maak een noodplan, liefst ook met de behandelaar erbij zodat iedereen weet wat zijn rol is.
  • Stress en spanningen zijn niet goed voor iemand met een gevoeligheid voor psychoses. Probeer er voor te zorgen dat de omgeving van iemand met gevoeligheid voor psychoses zo rustig en stabiel mogelijk is. Maar betutteling en overbezorgdheid is ook niet goed. Dus: vind hier een balans in en vraag vooral wat die ander prettig vindt?
  • Zorg dat je zelf voldoende leuke dingen blijft doen.
  • Zoek steun als het je te veel wordt.
  • Er zijn cursussen over hoe je kunt omgaan met psychoses bij mensen in je omgeving. Hier krijg je behalve informatie, ook tips over hoe je jezelf staande kan houden. Je ontmoet hier ook lotgenoten waar je veel steun van kan ervaren.
  • Neem contact op met Ypsilon, de vereniging voor familieleden met schizofrenie of een psychose.

Meer informatie en hulp

Organisaties (bv. belangenbehartigers)

  • Anoiksis, vereniging van schizofrene en chronisch-psychotische mensen. Voor contact met lotgenoten. Tel. 030-254 61 13 of www.anoiksis.nl.
  • Ypsilon, vereniging voor familieleden van mensen met schizofrenie of een psychose. Voor informatie, literatuur, advies en steun. Tel. 088-000 21 20 of www.ypsilon.org.
  • Labyrint-In Perspectief, landelijke zelfhulporganisatie van en voor familieleden van psychiatrische patiënten. Tel. 0900-254 66 74 (Telefonische Hulplijn, € 0,20 p/min.) of www.labyrint-in-perspectief.nl.

Websites

ZIT JIJ NU MET VRAGEN OF EEN PROBLEEM?
TIP 1 : Check jezelf met de anonieme Zelftest op Mindmasters.nl
TIP 2 : Kijk op onze contact pagina hoe je een vraag kunt stellen aan de coach van Mindmasters
TIP 3 : Plaats hieronder een reactie op dit artikel
TIP 4 : Weet dat je altijd bij je huisarts terecht kunt

3 reacties

  1. 13-10-2018 16:09

    ik vraag me af of ik het ook heb. soms loop ik op straat en denk dat iedereen naar me kijkt of met 112 belt. of de andere keer loop ik in de stad en denk ik mijn naam te horen maar als ik dan om kijk roept niemand me. maar toch hoor ik een stem. of als ik bij voorbeeld sirene hoor van politie of ambulance waar ik een trauma mee heb. dan gaat er gelijk een stem tegen mij praten je bent in gevaar en zo je moet vechten. je moet je nu snijden of als ik op het politie buro zit in en cel je moet iets vinden waarddor je je zef kan beschadigen. maar ik heb ook wel momenten als ik in de klas zat dat leeraar iets uit legden dat allses langs e heen ging ik ben wel snel agrwantend ik vertrouw bij na niemand weer

    Door: lieke

  2. 26-08-2014 07:53

    Hallo Michelle,

    Op basis van wat jij beschrijft, kan ik mij goed voorstellen dat je je zorgen om je zus maakt. Is zij ouder dan 18 jaar? In dat geval is het lastiger om iemand bij een hulpverlener te krijgen omdat je zus hier zelf mee in moet stemmen. Pas als zij een gevaar vormt voor zichzelf of voor een ander kan er gedwongen hulp komen.

    Je kan denk ik nu een aantal dingen doen. Blijf met je zus in contact om te volgen hoe het gaat. Hoe moeilijk ook, probeer haar duidlelijk te maken dat je je zorgen maakt en geef heel concrete voorbeelden. Liefst voorbeelden waarvan je weet dat je zus daar zelf ook problemen mee heeft. Misschien is je zus bereidt om dan voor jou naar bv de huisarts te gaan of samen met jou de informatie op bv onze site te lezen. Om jou gerust te stellen. En zo toch langzaam in te gaan zien, dat er wel degelijk iets aan de hand is.

    Je kan ook een afspraak maken bij de huisarts om daar je zorgen te bespreken en te kijken wat de huisarts in deze fase kan betekenen voor zowel je zus als de andere familieleden.

    Verder raad ik je aan de site te bezoeken van Ypsilon, de vereniging van familie en naasten van mensen met een verhoogde kans op psychose. Zie http://www.ypsilon.org. Je kan hier een schat aan informatie vinden en ook vragen stellen aan ervaringsdeskun digen.

    Zoek steun voor je zus, maar vergeet ook vooral de steun voor je zelf niet. Zie ook de tips in ons artikel hierboven.

    Michelle, ik hoop dat je met bovenstaande tips een beetje geholpen bent. Als je hier over door wilt praten, dan kan je met ons whatsappen, een mailtje sturen of een chatafspraak maken.

    Vriendelijke groet, Isja van http://www.mindmasters.nl

    Door: Isja Mindmasters

  3. 25-08-2014 21:37

    Ik heb een vraagje mijn zus sylvana die heeft een psychose en ze heeft elke fase al doorstaan die hier boven staan ze is zelfs zover dat ze volgens haar niet mag werken geen uitkering aan mag vragen en als ik vraag van wie niet krijg ik geen antwoord uit haar. Op de vraag die ik stel heel eenvoudig hoe gaat het met je krijg ik als antwoord :hoe wil je dat het met mij gaat….
    Ze heeft nu een hotel kamer en iemand betaald dit voor haar en ik mag niet weten wie van haar… Ik weet wel dat ze geen geld heeft en eigenlijk van niemand wat aan neemt dus er moet iemand zijn die ze genoeg vertrouwd die het haar wel mag geven ik maak me ernstige zorgen ze is de hele realiteit kwijt

    Door: Michelle b.
Notice: Undefined variable: post_id in /www/wp-content/themes/mindmasters/comments.php on line 48

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *